سعید طباطبایی؛ احمد دشت بزرگ؛ احمد دشت بزرگ
چکیده
پیش‌زمینه: جااندازی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالاتر از ۱۸ ماه اکثراً با استئوتومی لگن تکمیل می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی نتایج جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه‌سازی استخوان ران بدون استئومی لگن در درمان دررفتگی بود که دیر شناسایی شده و یا درمان غیرجراحی در آنها ناموفق بود. مواد و روش‌ها: در ۶۷ ران مبتلا به دررفتگی مادرزادی (۴۶ ...
بیشتر
پیش‌زمینه: جااندازی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالاتر از ۱۸ ماه اکثراً با استئوتومی لگن تکمیل می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی نتایج جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه‌سازی استخوان ران بدون استئومی لگن در درمان دررفتگی بود که دیر شناسایی شده و یا درمان غیرجراحی در آنها ناموفق بود. مواد و روش‌ها: در ۶۷ ران مبتلا به دررفتگی مادرزادی (۴۶ بیمار شامل ۳۶ دختر و ۱۰ پسر) که دیر شناسایی شده بودند و در طیف سنی ۱۸ ماه تا ۱۰سال قرار داشتند، عمل جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه‌سازی استخوان ران پس از انجام جااندازی در یک مرکز درمانی اهواز انجام شد. بیماران تا زمان وزن‌گذاری کامل و خارج کردن پلاک پیگیری شدند. یافته‌ها: جااندازی کامل در ۶۷ ران انجام شد. پس از ۲۶ ماه اندکس استابولوم در بیماران به میزان 6 درجه کاهش یافت. در ۶۱ ران (۹۱%) نیمه دررفتگی یا دررفتگی مجدد بعد از خارج کردن پلاک دیده نشد اما در ۶ ران (۹%) به‌دلیل دیسپلازی باقیمانده و دررفتگی مجدد استئوتومی لگن انجام شد. نود درصد بیماران در کلاس I و II طبقه‌بندی «سِوِرین» قرار داشتند. نتیجه‌گیری: استئوتومی واروس دیروتیشن همراه با کوتاه‌سازی استخوان ران درمانی آسان و قابل اعتماد برای بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران می‌باشد. اگر چه میزان موفقیت این روش درمانی ۹۰% است، با این وجود پیگیری طولانی‌تر برای بررسی میزان دیسپلازی باقیمانده در استابولوم و سایر مشکلات احتمالی نیاز می‌باشد.
احمد دشت بزرگ؛ احمد دشت بزرگ؛ سید عبدالحسین مهدی‌نسب؛ فاطمه بدخشان مهر
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی گردن استخوان ران یک شکستگی ناشایع و جدی در بالغین جوان می‌باشد و عوارض زیادی به همراه دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی این شکستگی به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر (از سال 1385 تا 1388)، 42 بیمار با میانگین سنی 37 سال (60ـ15 سال) که به‌علت شکستگی گردن استخوان ران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی گردن استخوان ران یک شکستگی ناشایع و جدی در بالغین جوان می‌باشد و عوارض زیادی به همراه دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی این شکستگی به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر (از سال 1385 تا 1388)، 42 بیمار با میانگین سنی 37 سال (60ـ15 سال) که به‌علت شکستگی گردن استخوان ران ناشی از ضربه در دو بیمارستان اهواز با جراحی و تثبیت شکستگی با پیچ درمان شدند مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی بیماران 24 ساعت بعد از شکستگی جراحی شدند. در همه بیماران ابتدا جااندازی بسته و در صورت عدم موفقیت جااندازی باز استفاده گردید. میانگین زمان پیگیری 15 ماه بود. یافته‌ها: براساس طبقه‌بندی «گاردن» 2 بیمار شکستگی نوع I، 3 بیمار نوع II، 18 بیمار نوع III و 19 بیمار نوع IV داشتند. سی و دو بیمار بهروش باز (2/76%) و 10 بیمار بهروش بسته (8/23%) درمان شدند. 12 بیمار (6/28%) جوشنخوردگی و 7 بیمار (7/16%) نکروز سر فمور داشتند که 4 مورد با جوشخوردگی همراه بود. تمامی جوشنخوردگیها در بیماران با جااندازی باز اتفاق افتاد. نتیجه‌گیری: شکستگی گردن استخوان ران با عوارض زیادی همراه است؛ بخصوص اگر استفاده از شیوه جااندازی باز ضروری باشد.
